شریعتی اندراتی در یادداشتی نوشت؛
انبوه بیکاران و اندوه خانواده ها، رنج و درد سالهای متمادی مردم مازندران است
نماینده مردم بهشهر،نکا و گلوگاه در مجلس شورای اسلامی در یادداشتی نوشت: انبوه بیکاران و اندوه خانواده ها، رنج و درد سالهای متمادی مردم مازندران است.
به گزارش خبرگزاری خانه ملت؛ غلام رضا شریعتی اندراتی نماینده مردم بهشهر،نکا و گلوگاه در مجلس شورای اسلامی در یادداشتی نوشت: مدیران عزیز وزارت خانه ای و سازمان نشین!! سالهای سال، مازندران را به چشم توریستی نگاه کرده آید و عجبا که حجم عظیم پسماند، با بودجه های قطره چکانی شما برای دفع پسماند و مدیریت زباله همخوانی ندارد.
عجیب است که صدای مدیران دولت خود را نمیشنوید و انتظار آنکه دولت پایتخت ، صدای دولت مستقر در استان را باید بشنود و اینها مدیران دلسوز دولت شما هستند که بجای همراهی با هیاهوی سلبریتی ها ، مردم واقعی را شناختهاند و سبد سرمایه اجتماعی را در صف مردم گذاشته اند چراکه از برخی سلبریتی های هرهری مذهب ، انتظاری جز نمایش های پارادوکسیکال نیست.
آری ، کار سختی نیست ، نمایش بچه های یوزپلنگ و لشگرکشی های توییتری و هشتک های «سلام پیروز» و «خداحافظ پیروز» و مجازی بازی های که هیچ انباشتی از توسعه ندارد.
آری در نگاه شما و البته زبان کینهتوزانه و طعنههای نیروهای نیابتی شما در برخی از انجیاو ها و گروه های مجازی، امثال ما را به طعنه، نظامی و سرهنگ خطاب میکنید و بعضی نیز، پاسدار بودن ما را ، بی سواد بودن ما جلوه میدهند. اما خون و شرف ما ، در گرو این مملکت... ابروی ما ، در برابر خون آنهمه شاهد و شهید ، متاع ارزشمندی نیست.
آری امثال ما بیسواد ها، بارها به شما گفته ایم که ؛ توسعه، روند انباشتی عقلانیت است نه «روند انباشتی ممانعت» و بخش نامه های مکرر و «استعلام محوری پیشافعالیت» برای هرگونه پروژه بومگردی محلی و کوچک ، و نهایتا دلسرد نمودن #سرمایه گذاری و سرمایه گذاران در سطح خرد روستایی و کلان شهری.
عجبا عجبا که بنظر میرسد ، فرزندان پلنگ و یوزپلنگ ، از فرزندان واقعی این ملت، برای شما عزیز باشد و خیل جوانان بیکار را، عزیز نمیدانید و «انشالله چنین نباشد» همه دغدغه ما ، احیای عقلانیتی ست که در قربانگاه بوروکراسی عظیم اداری و استعلام محور برخی دستگاه ها ، ذبح شده است و متاسفانه ، گزاره های بنیادین توسعه و تقویت پیشران های توسعه ، در پیشگاه « رفتار و گفتار رومانتیک » سلاخی شده است.
اسمع .... افهم... یا فلان ابن فلان ... مرگ پیش روی همهی ماست و یوم الحساب ، در پیشگاه خدا ، سرنوشت محتوم ماست./
پایان پیام